قسمت سوم – نصب پایتون و اضافه کردن کتابخانه Pandas

برای نصب پایتون می توانید از لینک زیر استفاده کنید.در حالی که این متن را مطالعه می کنید آخرین ورژن پایتون ۳.۱۳.۰ می باشد.

https://www.python.org/downloads/

هنگام نصب بهتر است این دو گزینه تیک خورده باشند که مسیر پایتون را به متغیرهای سیستمی اضافه کند البته اگر فراموش کردید بعد هم می توانید اضافه کنید. عدد درج شده در باکس۳.۹ نسبت به ورژن متفاوت می باشد. در ادامه مراحل نصب را طی کنید .

بعد از به پایان رسیدن نصب می توانید اطمینان حاصل کنید که عملیات با موفقیت انجام شده است یا خیر . برای این اطمینان می توانید محیط CMD یا Command Prompt را باز کرده و دستورات زیر را وارد کنید به طور مثال

برای دیدن ورژن نصب شده می توانید از عبارت زیر استفاده کنید. 

python --version

یا برای دیدن مسیر نصب شده پایتون می توانید از دستور زیر استفاده کنید.

where.exe python

همچنین دستورات Python را می توانید در محیط IDLE مربوط به Python هم وارد کنید . البته موردی که هست در این محیط باید دستورات را تک به تک وارد کنید و Enter فشار دهید . در ادامه یاد می گیرید دستورات را به صورت گروهی Batch اجرا کنید.

درصورتی که بخواهید دستورات را به صورت گروهی وارد کنید می توانید یک فایل پایتون که پسوند آن PY هست بسازید و کدها را داخل آن وارد کنید و سپس اجرا کنید برای این کار می توانید مراحل زیر را طی کنید .

برای این کار از منوی File در محیط IDLE  روی اولین گزینه (New File) کلیک می‌کنیم. در صفحه سفید ظاهر شده کدهایمان را نوشته و با زدن دکمه‌های Ctrl + S یا از مسیر File > Save اقدام به ذخیره‌سازی فایل می‌کنیم.

برای اجرای فایل پایتون از طریق IDLE از منوی Run روی Run Module کلیک کرده یا مستقیماً کلید F5 را می‌زنیم. البته در قطعه کد زیر ما یک DataFrame  تعریف کرده ایم که در ادامه درس خواهیم داد

import pandas as pd

data = {
  "calories": [420, 380, 390],
  "duration": [50, 40, 45]
}

#load data into a DataFrame object:
df = pd.DataFrame(data)

print(df)

وارد کردن قطعه کد در فایل PY

در صورتی که بخواهید از کتابخانه Pandas استفاده کنید باید این کتابخانه را اضافه کنید برای این کار از دستور زیر استفاده می کنیم.

pip install pandas

اضافه کردن کتابخانه در پایتون 

در زبان برنامه‌نویسی پایتون، دو دستور import و from … import … برای وارد کردن کتابخانه‌ها و ماژول‌ها به کار می‌روند، اما کاربرد و تفاوت‌هایی دارند:

1. دستور import

زمانی که از دستور import استفاده می‌کنیم، کل ماژول یا کتابخانه را وارد کرده و با نام ماژول به عناصر درون آن دسترسی پیدا می‌کنیم. برای مثال:

import math

print(math.sqrt(16))

در اینجا کل ماژول math وارد شده و برای دسترسی به تابع sqrt باید ابتدا نام ماژول (math) را ذکر کنیم.

2. دستور from … import …

این دستور برای زمانی کاربرد دارد که فقط به بخش خاصی از یک ماژول نیاز داریم و نمی‌خواهیم کل ماژول را وارد کنیم. برای مثال:

from math import sqrt

print(sqrt(16))

در اینجا فقط تابع sqrt از ماژول math وارد شده و می‌توانیم مستقیماً از آن استفاده کنیم، بدون اینکه نیاز باشد نام ماژول (math) را قبل از آن بیاوریم.

3. دستور as برای ایجاد نام مستعار

از as برای دادن یک نام مستعار به ماژول یا تابع استفاده می‌شود. این روش زمانی مفید است که نام ماژول یا تابع طولانی باشد یا بخواهیم نامی متناسب با کد خود ایجاد کنیم.

import math as m
print(m.sqrt(16))  # خروجی: ۴.۰

تفاوت‌های اصلی

حافظه و کارایی: وقتی از import استفاده می‌کنید، کل ماژول وارد می‌شود، که ممکن است حافظه بیشتری مصرف کند. با استفاده از from … import … فقط تابع یا کلاس مورد نیاز وارد می‌شود.

وضوح کد: با استفاده از import، نام ماژول جلوی هر عنصر قرار می‌گیرد و به شفافیت کد کمک می‌کند. اما با from … import … می‌توانید کد را مختصرتر بنویسید.

نکته: استفاده از from … import *

می‌توانید با این دستور همه عناصر ماژول را بدون نیاز به ذکر نام ماژول وارد کنید:

from math import *
print(sin(30))

اما این روش توصیه نمی‌شود، چون ممکن است تداخل نامی بین توابع و متغیرها به وجود بیاورد و کد کمتر خوانا و عیب‌یابی آن دشوارتر شود.